ردپای کربن

در صنعت ارتباطات دستیابی به میزان مشخصی از کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای با وجود تداوم رشد اقتصادی و جمعیتی، چالش‌برانگیز است. برای اتصال هر فرد جدید به شبکه ارتباطات یا برای هر دستگاه ارتباطی جدید، یا افزایش هر یک گیگابایت پهنای باند انتقال داده‌، افزایش احتمالی نیاز به مصرف انرژی را باید مدنظر قرار داد.

به‌عنوان شرکتی پیشرو در حوزۀ «فناوری‌اطلاعات و ارتباطات»، بسیار اهمیت دارد که اثرات منفی عملیات خود بر محیط‌زیست را ابتدا شناسایی و سپس برای کاهش آن اقدام کنیم و با ایجاد یک تعادل مناسب بین اثرات زیست‌محیطی و گسترش ارتباطات، اطمینان یابیم که هر روز افراد بیشتری را به شبکۀ ارتباطات متصل می‌کنیم.

بی‌توجهی به مسائل تغییرات اقلیمی ریسک‌های متنوعی بر عملیات شرکت و پایداری کسب‌وکار در بلندمدت دارد. این ریسک‌ها شامل: ریسک‌های فیزیکی، ریسک‌های هزینه و امنیت تأمین انرژی، ریسک‌های مالی و تنظیم مقرراتی است. منظور از ریسک‌های فیزیکی مواردی است مانند: باران و برف‌های شدید، بوران، افزایش دما، بالا آمدن سطح آب دریا و اتفاقات شدید آب‌وهوایی که تأثیرات مخربی روی زیرساخت‌ها می‌گذارد.

ما در ایرانسل تمایل داریم تا میزان مصرف انرژی را کاهش دهیم و متعاقباً انتشار گازهای گلخانه‌ای را به حداقل برسانیم. «ردپای کربن» میزان گازهای گلخانه‌ای آزاد شده در جو، در نتیجۀ فعالیت‌های یک فرد، سازمان یا یک جامعه است.

محدودۀ یک انتشار گازهای گلخانه‌ای شامل سوخت مصرفی در ساختمان‌ها و تجهیزات سایت‌ها، بنزین و گازوئیل مصرفی در وسایل نقلیه و سیستم‌های تهویه است. محدودۀ ۲ انتشار گازهای گلخانه‌ای مربوط به مصرف انرژی برق است.

صنعت ارتباطات به‌طور کلی در تلاش است تا سال ۲۰۵۰ میلادی میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را با جبران آن به تعادل (صفر خالص) برساند. از آن‌جایی که آثار تغییرات اقلیمی به شکل فزاینده‌ای در سراسر جهان قابل مشاهده است؛ ما در ایرانسل و همچنین گروه MTN بر این باوریم که باید از کرۀ زمین محافظت کنیم و به همین دلیل خود را متعهد می‌دانیم که در دو دهۀ آتی برای کاهش و به صفر رساندن انتشار گازهای گلخانه‌ای تمام تلاش خود را به کار ببندیم. ایرانسل به رغم همۀ محدودیت‌ها، تلاش می‌کند تا برنامه‌های متعددی را برای مدیریت بهینه انرژی و کاهش ردپای زیست‌محیطی پیاده‌ سازد.